"Hiç kimseye ihtiyacım yok" tutumu, bazı kadınlar tarafından bağımsızlıklarını ve kendi kendine yetebilme becerilerini vurgulamak için benimsenen bir yaklaşım olabilir. Bu tavır, genellikle bireylerin özgüvenlerini, kendi ayakları üzerinde durma isteklerini ve başkalarına olan bağımlılıklarını minimize etme arzusunu ifade eder. Ancak, bu tutum her zaman hayatın diğer boyutlarındaki destek ya da duygusal bağlara karşı bir reddetme anlamına gelmez. Kimi zaman kadınlar, bu şekilde kendi sınırlarını ve başkalarıyla ilişkilerini yeniden belirlemek isteyebilirler.

     Bağımsızlık vurgusu toplumdaki cinsiyet rollerine karşı bir tepki olarak da anlaşılabilir, zira geleneksel olarak kadınların daha fazla bağımlı ya da edilgen olarak görüldüğü durumlar olmuştur. "Hiç kimseye ihtiyacım yok" yaklaşımı, bu kalıplara karşı bir duruş sergileyebilir.

     Güçlü ve ayaklarının üzerinde durmayı başarabilen kadın tabi ki kişisel yaşam ve eşit şartlara sahip olmak açısından önemlidir fakat modern kapitalizm ve neo-liberal düşüncenin dünyaya yayılması sonucu tüketim çılgınlığı adına bireyselliğin ön plana çıkarılmaya çalışıldığı da bir gerçek. O yüzden dev markalar, bu konuda kadınların bu yönünü sömürmeye çalışıp, kendi çıkarları için kullanmaya çalışıyor.

     İnsanın sosyal bir varlık olduğunu ele aldığımızda, bu tutum hayal kırıklığı yaşayan ve eskisi gibi birine güvenme konusunda daha titiz davranan insanlarda bunu dile getirme ve gösterme isteğini daha baskın şekilde ön plana çıkarıyor. Bağımsızlık ve duygusal açıdan güçlü olma isteğini bu şekilde dışa vuran insanların, genel olarak geçmişte birtakım duygusal problemler ve kırgınlıklar yaşadığı bir insana karşı içsel bir üstünlük kurma çabası bulunur. Aslında bu psikolojinin altında yatan neden, "güvenebileceği" birine ihtiyaç duymaktır.

     Bu sözle kast edilen şey; kadının sadece kendine yaslandığı, kötü günde başını omzuna koyacağı omuzların olamayabileceği ihtimâlidir. Mezara tek başına gireceği gerçeğidir. Bu sebeple dayanışma ve yardımlaşma hakkı saklı kalmak üzere, muhtaç etmeden ve muhtaç olmadan yaşayabilmektir. Toplumda güvenebilecek insan sayısı azalmaktadır ve bu bir gerçektir, fakat kimseye ihtiyacım yok tribi, aslında, hayatı usulünce yaşama konusundaki beceriksizlikten veya çaresiz kalmışlıktan kaynaklanan ümitsizce bir çırpınışın ifadesidir. Geri dönüşü olmayan noktada bulunduğunun farkına varmış, tam idrak ettikten sonra ise artık çaresizliği kabul etmiş olmaktır. Genelde maddi anlamda dile getirilir. 30-40 yıl öncesi çalışsın çalışmasın, herkes ev hanımıydı. İşten eve gelir ev işleri yaparlardı ama gocunmazlardı. Şimdi ise ikisi de tam tersi. Ev hanımı azalıyor ve kimseye ihtiyacı olmadığını söyleyenlerin sayısı artıyor. İş sahibi, kariyeri olan, iyi kazanan, kendi başına evini, arabasını alan, hayatını kuran kadın ortada yoktu. Şimdi yaygın olarak var ve kadınların iş ve kazanç dünyasında bağımsız ve bireysel olarak bu kadar aktif ve geçerli şekilde var olmaları nispeten yeni bir olay diyebiliriz. O yüzden kadınlar bu konuda şu dönemde pek heyecanlılar. Dünya genelinde durum bu. Toplum giderek yabancılaşıyor ve yalnızlaşıyor. İlgisiz yaşayan kadın sayısının çok az olduğu gerçeğini göz önünde bulundurursak, kendilerine sevgiyle yaklaşan ve sevenlere karşı da bu triplere girmek, o kişiye kıymet veren kişinin canını oldukça sıkıyor. Toplumda her birey, kadın-erkek birbirine destek çıkmak, utanılacak bir şey olmamalı. Benim kötü durumumu kimse görmesin, iyilik borçlanmayayım bakış açısı, uzun vadede aşırı yıpratıcı olmaktadır.

     İnsan insana muhtaçtır, asıl mesele yük olmak veya olmamaktır. O yüzden bu düşünce, belli bir kesimin üzerlerine yönelmiş yoğun erkek ilgisine güvenerek girilmiş tripten ibarettir. 

Nenedio.com